Highway
Halls Creek en Fitzroy Crossing
Vanwege het eerder sluiten van de campings zit er dus voor ons niets anders op dan een omweg via de highway, de Northern Highway wel te verstaan. Maar voor we ons boeltje bijeen rapen om op weg te aan, speel ik eerst nog even voor kapper. In eerste instantie rijden we naar Warmun. Als het rijden meezit gaan we door naar Halls Creek vandaag.
De weg wordt gepromoot als de “most scenic way” door Australië. We gaan het zien. Ik heb de tijd om rustig om me heen te kijken en merk van alles op. Het landschap verandert voortdurend. Meer dan voorheen staat het gele gras stukken hoger. Duidelijk minder brandjes. Het blijft wel gek dat je er stukken weg bij hebt waar je heel goed kunt zien dat de ene kant in brand heeft gestaan en de andere wegkant helemaal niet: zwartgeblakerd gras en bomen tegenover hoog groeiend-, door de warmte gekleurd geel gras. Bij het woord highway moet je je niet teveel voorstellen. Neem een weg als bij ons een normale N-weg. In de woorden van Aad “Geen zoef zoef highway maar een waar we kunnen stoppen als we willen.” De termietenheuvels naast de weg hebben een heel ander aanzien dan die we eerder zagen. Ze zijn eerder rond dan in de hoogte gebouwd. Op de een of andere manier lijken het figuren, wezens, die iets voorover gebogen zitten. Ik zie er van alles in. Kabouters, Boeddha’s, gorilla’s. Maar ook familietafereeltjes, hechte gezinnetjes. Laat je fantasie maar de vrije loop, alles lijkt te kunnen.
De uitzichten op de bergen zijn mooi. Soms lukt het eenvoudig niet, een en ander reëel vast te leggen. Grote kolossen van steen steken af tegen spits toelopende bergen met fijn mos bekleed. “Dat sommige van die rotsblokken niet naar beneden vallen. Hoe lang zal dit zo blijven bestaan?” Onbegrijpelijk waar de mensen wonen. Het lijkt een groot verlaten land. Het is dat we soms hier en daar wat paarden zien lopen of koeien zien grazen in de verkoeling van een boom. Ca. 10 km. voor Warnum rijdt er weer zo’n roadtrain voor ons. Je moet je niet voorstellen wat er zou gebeuren als het met zo’n monster fout zou gaan. In Warnum nemen we een koffiestop. Weer zo’n winkeltje met van alles en nog wat, wat je onderweg maar tekort kunt komen. Ze hebben in ieder geval genoeg klandizie. Ja, wel begrijpelijk als je de afstanden tussen de stops ziet. Maar het rijmt niet met het feit dat je sporadisch een tegenligger hebt. Een roadtrain of een vakantieganger. Wat opvalt is dat veel zaken als supermarkt en bars, cafés, allemaal door Chinezen worden gerund. Warnum is een Aboriginal community.
Onderweg wordt dikwijls gevraagd om de snelheid te verlagen omdat er een “one-lane bridge” komt. De borden met “no trespassing or overtaking” staan pal voor de brug. Lijkt me een beetje een late waarschuwing. Met al die grote rode termietenheuvels is het soms moeilijk te zien wat er nu staat op afstand. We vragen ons regelmatig af of er nu koeien staan of van die heuvels. De Norhern Highway is hier en daar aan vernieuwing toe. Hoe iemand daar nou in 42° graden dik gekleed met een bordje “stop” of “slow” je vrolijk toezwaait snap ik nu even niet. Tsjonge, jonge, respect!
We overnachten in Halls Creek. De camping stelt niet zo veel voor, maar voor 1 nacht prima te doen. Het vervolg van de rit naar Fitzroy Crossing geeft ongeveer hetzelfde landschap. Het is vrij vlak en het wordt steeds groener. Oneindig veel termietenheuveltjes. Wat we eigenlijk niet snappen dat je in een zo’n vlak landschap een bocht omgaand plotseling tegen drie totaal anders gevormde bergen aankijkt. Prachtig mooi te zien. Het lijken willekeuring achter gelaten legostenen in een speelkamer die verder netjes is opgeruimd. Wat moet de natuur veel in zijn mars gehad hebben. En nog natuurlijk. We halen drie keer dezelfde auto in. Zij zijn vanmorgen als eerste gaan rijden, houden een stop en wij halen ze in, wij houden een stop en…….. enz. Wij staan al op de camping in Fitzroy Crossing als we hen rondkijkend voorbij zien komen. Nee, zij kiezen voor een andere camping. We blijven hier minimaal 2 nachten. De pijp is leeg, ik heb alleen maar hoeven genieten van de fraaie omgeving waardoor we reden. Maar toch. Drinken doe ik de hele dag. Er gaan wat litertjes doorheen. Maar ik krijg 2 dqgen geen hap door mijn keel. Even pas op de plaats. Mijn maag wil niet meer meewerken. ’s Middags wordt ik de “kijkhut” ingestuurd. Juist de tent op het dak.
De dag erna gaat het beter. Ik ben weliswaar erg vroeg wakker. Maar dat is prima. ’s Morgens een bezoekje, wandeling door het dichtbij gelegen NP Geikie Gorge (Danggu voor de Aboriginals) De weg naar het NP is ook weer ontzettend droog. Als ik er iets van zeg hoor ik naast me “De stoppelbaard van Boris Boef is er niks bij.” Leuk om in de enorme rotspartijen van de gorge bij de Fitzroy rivier figuren te zien en te ontdekken.
Na een kopje thee in de plaatselijke bar en wat boodschappen doen, lekker rustig dagje.
Dag Annie en Aad, er ging iets mis met de reactie dus nu maar weer tekst opnieuw tikken. We genieten elke dag van jullie reisverslag gelardeerd met hele mooie foto’s. Leuk om al jullie belevenissen te lezen en te zien. Een vast patroon is dat ik na het lezen op google earth/maps de weg nog eens naloop. En dan blijkt dat wat op hoogte woestijn is toch leven te hebben als je inzoomt. Krijg zo ook een beter idee omtrent het foerageren (eens in de 5 – 8 dagen) en de campgrounds. Ik zit op jullie cow bar (weet dat die er niet is) eerste klas en geniet mee. Vertel Els over jullie belevenissen.
Kijk al weer uit naar het volgende reisverslag. Voorlopig doen wij het met Westerwind wat ook een heel bijzondere plek is. Jullie met 39 graden en wij met dertig minder vandaag.
Geniet nog heel veel en jullie hebben nog heel wat dagen in het vooruitzicht.
Hartelijke groet,
Els en Hans.
Dag Els en Hans, wat leuk dat jullie ons volgen. Bijzonder dat je ons nog eens extra volgt op Google Maps. Die gebruikt Aad ook voor de navigatie. Het gaat me wat te ver om ook de route erbij de publiceren.;-) Zo houd ik dus jou ook aan het werk begrijp ik Hans. Wij hebben inderdaad nog wat te goed hier. Blijf lekker meelezen en -leven. Heel veel lieve groeten van mij en Aad aan jullie tweetjes.