Bird- en Mamukala Wedlands
8 uur réveille. Na een ontbijtje zijn we klaar om verder te trekken. De “buren”, Ik heb niet eens gezien dat ze er stonden brengen wat spulletjes: boter, melk, en ……. ik weet het echt niet meer. Aad heeft er gisteravond bij de “afwas” van ca. 45 minuten mee staan kletsen. Twee Nederlanders die sinds een jaar of acht in Brisbane wonen. Ook nu raken we niet uitgepraat. Van de hak op de tak wordt het ene na het andere onderwerp besproken. Het is 11.00 uur voor we vertrekken.
Het eerste doel vandaag is de Bird Billabong walking trail. Om de trail te bereiken rijden we het eerste stukje gravelroad van de vakantie. Prachtige omgeving, dat moet gezegd, maar de hele wandeling dat is teveel van het goede. Het is snikheet. Vanaf de kant waar we lopen kunnen we de hele bird billabong goed overzien. Er nu helemaal omheen gaan lopen is gekkenwerk. Bovendien is het zicht vanaf de andere oever waarschijnlijk zelfs slechter.
Klein stukje rijden en we zijn bij de tweede geplande plaats voor vandaag: de Mamukala Wetlands. Maar een 100 meter lopen en dan hebben we een groots uitzicht over de wetlands daar. Ongelooflijk wat zich daar allemaal ophoudt. We brengen er een paar uurtjes zoet. Voor we er binnengaan eerst even lunchen. Wat heb ik er om gelachen, maar wat is het een uitkomst de vliegenhoeden die in de Troopy liggen. Twee, drie van die beestjes constant om je heen zoemend is erg irritant. Normaal ben ik niet zo snel onder een hoedje te vangen, maar nu……. ja, graag. Alle ergernis is in een keer verdwenen.
Bij vertrek zien we aangegeven dat er iets verder op een café is. Mooi, lekker bakkie koffie is nooit weg. Zijn we aan toe. Pech dan, het café is gesloten. Hetzelfde geldt voor de camping die we aan willen doen. Maar dat is niet erg, in totaal rijden we vandaag maar 60 km. In Jabiru is kampeergelegenheid genoeg op de gelijknamige camping.
Onderweg is me het een en ander opgevallen. Neem sommige dingen maar met een korreltje zout. Af en toe gaat de fantasie met me aan de haal. Er is geen of nauwelijks verkeer. Slechts wat toeristen onderweg en wat vrachtwagens. Die laatste, dat heb ik nog nooit gezien. Ik heb altijd al veel respect gehad voor de manier waarop chauffeurs bij ons zo’n tankwagen onder controle hebben. Hier zie je vrachtwagens met víer aanhangers met tank. Op de weg, ik heb het vaker gehoord en gelezen liggen veel kadavers van kangoeroes. Ik denk hiermee te kunnen verklaren waarom je overal zo veel roofvogels in de lucht ziet hangen. De rit ging vandaag door een deels kleurrijk- deels kaal- en weids landschap.
Ik vroeg me hardop af of men de kleuren van de Australische vlag niet beter zou kunnen vervangen door een vlag met van boven naar beneden de kleuren groen, zwart en rood. De groene boomtoppen, de zwartgeblakerde stammen en de rode gravel. Zo’n mooi stukje landschap! Meteen de Brexit met Engeland geregeld. J Ik mag er geloof ik niet mee spotten, maar dan kunnen meteen al die oude portretten van Elisabeth ook van de muur. Iets anders wat me opvalt zijn de termietenheuvels. Die beestjes bouwen qua architectuur mooiere heuvels dan hun collega’s in Afrika. Van alles is er in te bespeuren. Misschien het materiaal dat het verschil maakt. Hier lijken de heuvels gemaakt van grijs cement, in Namibië meer van de oranjerood gekleurde gravel. En de Afrikaners “bouwen” hoger.
De blogs moeten even in de wacht. De pijp is helemaal leeg.
Zo gaaf allemaal!
Leuk geschreven ????????
GENIET
Hoi Christel,
Ja ziet er goed uit hè. Lekker hier hoor. Blijf lekker lezen. Ik zal wel eens achter lopen, maar ik blijf schrijven.