Wetlands en nog eens wetlands
Om op mijn eigen vraag van gisteren terug te komen, het bed lag prima. Goed geslapen.
Een soort van papagaaien spelen hier voor haantje. Wat een gekrijs, het kraaien moeten ze alleen nog leren. In de loop van de dag zie ik ze in grotere groepen rondvliegen of ze zitten gezellig te kakelen. Maar nee ook aan kippen kunnen ze niet tippen. ’s Ochtends is het zoeken en nog eens zoeken naar verschillende spullen. Een ding is in elk geval duidelijk, het ligt allemaal in en/of rondom in de auto. Na het ontbijt een verfrissende douche en we zijn weer helemaal bij, na een kop koffie. Filterkoffie wel te verstaan. Dat is echt dé les van de vorige vakantie: neem een filtertje en filterzakjes mee. Nergens te krijgen. Hoe er toen koffie is gezet wil je niet weten.
Vandaag rustig aan. Ik schrijf wat en Aad bekijkt de info over de auto en zorgt dat alle zaken rondom elektra en communicatie oké en duidelijk zijn. Om 16:00 uur gaan we op pad. Vanaf de camping vertrekken per bus naar de Corroboree (Aboriginal voor Celebration, viering) Billabong (Aboriginal voor meertje dat in natte seizoen gevuld wordt met water) voor een sunsetcruise over de Mary river. (Grapje: het is ook niet minder dan een meertje) Wat een schitterende omgeving. Maar onderweg ernaar toe vertelt Willie onze gids alvast het een en ander over de omgeving waar we doorheen rijden. Ons onbekende dingen komen we te weten. De mensen in deze streek werken met name in de veeteelt. Verder wordt er geld verdiend met het verbouwen van de Kakadu-plum (pruim) en de teelt van mango’s. Willie wijst de verschillende bomen aan, waarvan letterlijk de vruchten geplukt kunnen worden. De restanten van brandjes die we overal zien zijn het gevolg van opzettelijk aangestoken vuur. In de regentijd groeit het gras maar liefst tot een hoogte van 6 meter. Gras is men hier liever kwijt dan rijk.
De tocht over de rivier is geweldig. Je valt van de ene verwondering in de andere. Probeer je maar eens voor te stellen: een watergebied met overal aan de oevers uitgestrekte velden waterlelies. Links en rechts zo af en toe een luierende krokodil, en op het water en in de bomen en struiken vele soorten tropische vogels. Daarbij dan ook geregeld een mangrove-achtige begroeiing. Yucca’s groter dan de omringende bomen. Het is één groot feest. We zijn in totaal met 16 mensen aan boord van de boot. Om het wat spannend te maken vraagt Willie om vooral alle ledematen binnen boord te houden. “Als een krokodil je al opgegeten heeft tot aan je benen, kan ik niet veel meer doen.” Het is niet alleen gekheid wat hij maakt. Hij weet alles te vinden en is een goed en enthousiast verteller. Ah, het volgende moet ík even vertellen. Allen aan boord zijn, ik zou haast zeggen natúúrlijk, natuurliefhebbers. Op een gegeven moment zien we hoe een krokodil aan komt zwemmen en stil blijft liggen aan de rand van het water. Daar vlakbij staat een grote vogel. Wat gaat er gebeuren? Iedereen wil dat de vogel met rust gelaten wordt. Maar anderzijds, ik ben er bijna van overtuigd, hopen we stiekem allemaal dat de krokodil een hapje zal nemen. Opgelucht zijn we ook als dat natuurlijke drama achterwege blijft. Mooi! Als kers op de taart krijgen we een zonsondergang boven dit gebied te zien. Geweldig. Deze dag kan dus gewoon niet meer stuk. Gebeurt ook niet. Of het moet zijn dat een grote sprinkhaan binnen hier iets aparts is. Ik denk van niet. De kangoeroes zijn er ook weer. Willie zei het al: “Yeah, they know where the gras is.”
De geweldigen mooie rooie luchten, omdat het zo vroeg donker was in de tijd dat ik daar was al rond half vijf Australische tijd elke avond te zien waren. Omdat er in Nerang waar ik verbleef geen omgevingslicht was, had ik steeds het gevoel dat ik zo kort bij de sterren was dat ik ze zo kon pakken, Ik weet Anny dat ik weer eens een hele slechte zinnen maak maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel,Dus daar ga ik het niet meer over hebben.
Ik ga nu naar bed, voor jullie weer een fijne dag zo dadelijk.
En of we weten wat je bedoelt Coby. Het is hier nu nog niet zo vroeg donker. Rond kwart voor zeven schat ik. Dus over een half uurtje is het zover. We gaan de avond alweer in. Slechte zinnen Coby, ben je gek, stoort ons niet. Hartstikke leuk dat je iets van jezelf laat horen, en mijn blog leest. Lieve groeten, ook aan Frank. Annie en Aad.