Broome
Vanmorgen zijn we stilletjes aan begonnen met onze spullen op te ruimen. Her en der liggen er wat dingen verspreid door de auto. We zoeken ze samen bij elkaar. Allebei ruimen we onze eigen koffer even op. Spulletjes eruit opnieuw inpakken. Al met al hebben we het zo voor elkaar. De laatste dingen kunnen we toch morgen pas doen als we de auto gaan terugbrengen. We hebben alle tijd van de wereld. Ondanks dat we eerder al 4 dagen in Broome waren, hebben we er weinig, eigenlijk niets, van gezien. De Chinese wijk schijnt wel leuk te zijn om te bezoeken. We rijden er naartoe en komen nog een paar leuke feitjes en zaken tegen waar we totaal niets van wisten. De winkeltjes en ook het winkelcentrum zien er over het algemeen prima uit. Het lijkt allemaal vrij nieuw. Maar Aad merkt wel op dat het allemaal met goedkope materialen is gebouwd.
Ik zei al leuke winkeltjes, maar ook zijn er een hoop die niet veel te bieden hebben. Ik zie een gigantische grote zaak van de Australian Post. Het valt opeens op dat er voor zover ik gezien heb zo’n dikke 3900 postbussen, slingerend door de straatjes aan de puien van de winkels en andere gebouwtjes zijn aangebracht. Heel vreemd, ik krijg de indruk dat iedereen in Broome een postbusnummer heeft en er normaal gesproken geen post wordt bezorgd.
Heel onverwacht staan we ineens voor de nog steeds in bedrijf zijnde- oudste openluchtbioscoop ter wereld. Binnen en buiten is er een tentoonstelling van heel veel zaken die op een of andere manier iets uit de geschiedenis van de filmwereld laten zien. De deels overdekte- en deels in de open lucht geplaatste stoelen stammen origineel uit 1916. Ze doen mij denken aan de ouderwetse klapstoelen op het strand. Juist, die die altijd problemen gaven. Er staat bijvoorbeeld ook een projector die in 1933 werd omgebouwd tot een apparaat dat naast beeld ook geluid voortbracht. Er wordt nog dagelijks een film gedraaid. Een leuk museumpje dat we toevallig tegen ontdekken.
Wat ik nog nooit ergens gezien heb is de op de weg aangebrachte tekst “pedestrians give way to vehicles”. Er is ook geen enkele automobilist die maar de geringste aanstalten maakt om voor een voetganger te stoppen. Dat dat me niet eerder opgevallen is. Dat is wel even anders dan bij ons.
Al lopend komen we bij ‘Streeters Jetty’ een pier aan een inham van zee. De pier is oorsponkelijk gebouwd voor de pareldealers en kooplieden. Een van hen was F.W. Streeters (Streeters & Co uit Londen.) Het is een belangrijke plek in de geschiedenis van Broome. Vanaf de in 2001 gerestaureerde pier heb je uitzicht op het in wording zijnde mangrove. Onder de pier (eigenlijk vrij smal bruggetje) houden zich vele zgn. fiddler crabs (vioolkrabben) op. Als je ze ziet kun je je er wel wat bij voorstellen met die ene lange poot. Bij enige beweging trekken ze zich terug in hun uitgegraven kuiltje. Een echtpaar loopt te pronken met een knaap van een kreeft. Ze weten precies wanneer, bij welke waterstand, de beestjes tevoorschijn komen. Ze worden in de val gelokt met kippenvlees. De man van het echtpaar weet kennelijk precies wat hij kan doen of laten. Bij laagtij blijft het gevaar van de aanwezigheid van een krokodil aanwezig. Het is niet zonder risico dat hij op een paar slippertjes door de modder in de mangrove loopt, om zijn val op te halen. En dan moet je het er ook nog voor overhebben om geduldig drie-en-een-half uur op het juiste moment te wachten.
In een korte tijd hebben we toch het een en ander te zien gekregen. Nu lekker terug naar de camping en later voor de laatste keer deze reis het trapje op naar onze slaaptent. Morgen vliegen we terug naar Darwin.