Terug naar Broome

Cape Leveque –Broome

Vandaag is het tijd om terug te gaan naar Broome. Over twee dagen vliegen we van daaruit terug naar Darwin. We nemen de tijd om er rustig te kunnen opruimen en inpakken. Voor vertrek bij Kooljaman maken we  nog een praatje met de jongeman die gisteravond laat aankwam. Hij heeft zich inmiddels netjes bij de camping aangemeld. Het lijkt erop of hij zijn draai niet echt kan vinden of geen beslissing kan nemen wat te gaan doen. Hij wil, zo vertelde hij, toch een aantal dagen hier blijven. Goed, dat is zijn probleem. We kopen als herinnering aan deze fantastische omgeving allebei een shirt. Ik heb al zoveel oud goed geloosd dat ik er ook wel een extra kan gebruiken. Dan speelt zich een dramaatje af. Ik raak helemaal buiten zinnen omdat ik de sleutel van de auto niet kan vinden. De sleutel waar ik geen vijf minuten geleden de auto mee heb open gemaakt. Het komt goed, maar wat een heisa. Alle geruststellende opmerkingen ten spijt, grrrrrrrrrr. Oké, we gaan op pad. Dit is qua leefomgeving, als je in de dorpjes kijkt die we bezocht hebben, niet de aller vrolijkste en schoonste. Er liggen meer wrakken van auto’s naast de weg dan auto’s die we tegenkomen. Deze trip gaat onder meer over de laatste 90 km gravelweg die we rijden. We besluiten om in Broome dezelfde camping te nemen dan waar we eerder kampeerden. Beviel prima. De jongedame aan de balie herkent ons. Ze vertelt dat ze uit Duitsland komt en hier de liefde van haar leven heeft gevonden. Binnenkort moet ze weer terug naar Duitsland. Ze hoopt dat ze een definitief visum voor Australië kan krijgen. We zetten onze Troopy weer op dezelfde standplaats als bij het vorige verblijf. Wat is het toch dat mensen zo snel bindt aan een eenmaal bezette plek? De overbuurman, die er permanent woont, herkent ons meteen en groet vriendelijk. Het is me trouwens opgevallen dat er op verschillende campings nogal wat vaste staanplaatsen zijn. Ik kan mijn ogen alleen niet geloven als ik zie wat voor een troep, ja letterlijk troep, daar allemaal bij elkaar geraapt is. Verschrikkelijk wat een meuk. De goeden niet ten kwade gesproken. We ontkomen er niet aan, ik moet nog een wasje draaien. Dat is dan ook alles voor vandaag. Aad maakt nog een wandeling naar het strand, ik blijf lekker zitten. ’s Avonds tijdens het eten krijgen we een paar keer bezoek van voor Halloween verklede kinderen met hun ouders. Ze brengen ons “lolly’s”. In dit geval van die zoetzure gesuikerde snoepjes waar je tanden van uit je mond vallen. Komt goed uit, we zijn net aan het toetje toe. 🙂  Ik ben niet ziek hoor, maar vandaag heb ik geen enkele foto gemaakt. 🙂