Gibb River Road 2

16 oktober 2019 Anna

Emma gorge

We zijn mooi op tijd wakker. We willen vandaag de Emma gorge bezoeken. Weer een plek waar we voor twaalven van terug moeten zijn. Ach kijk, onze huisvogel, een bruine valk, is er ook weer. Hij zit precies op dezelfde plek als gisteren. Driemaal is scheepsrecht. Oké laat het dan zo zijn en niet weer gebeuren. Ik kom er voor de derde keer, gedoucht en wel, achter dat ik geen handdoek bij me heb. Nou ja dan maar een kledingstuk gebruiken. De broek die als pyjamabroek dienst doet blijkt prima om af te drogen.

Hé gek, ik zie dat het gelukspoppetje aan mijn cameratas inmiddels twee touwtjes heeft verloren. Ah mooi, dan zijn de pechmomentjes bijna achter de rug. 🙂

Als Aad bij de receptie vraagt of hij hier ook terecht kan voor het vullen van een gasfles, vragen ze “Een grote koffie zwart en een cappuccino?” Zo, ze hebben ons hier vlug door. “Ja prima maar pas over een paar uurtjes als we terug komen van de Emma gorge.”

Nou, nou, die klim en het geklauter naar het meer aan het eind van de wandeling vergt aardig wat van onze conditie. Maar na een uurtje zijn we er. Vlak na ons komt er een jong Frans stel aan. We hebben leuk met elkaar gesproken. Natuurlijk is ook de vakantie onderwerp van gesprek. Wat zij in een paar weken aan km. afleggen. Echt ongelooflijk! Terug naar de uitgang zit er ergens een vogel een bouwvakkersfluitje te oefenen of na te doen. De terugweg gaat net wat sneller dan heen. Op het laatste stukje gravelweg terug naar de camping kachelt Aad flink door, grote stofwolken achterlatend. Misschien toch nog beetje teleurgesteld dat het ruigere werk nog even niet doorgaat? ’s Middags, ja hoor, weer fijn aan de rivier zitten. Ik voel mezelf niet helemaal lekker, maar het loopt gelukkig goed af. Ik weet het, toch teveel van mezelf gevraagd. Maar ik heb het toch maar mooi gedaan. Hier kom ik ook nooit meer. Tijd om uit te rusten genoeg. We ontmoeten een zojuist gearriveerd Nederlands stel. Zij zijn er dus net achter dat ze hun route langs de rivier niet kunnen vervolgen. Ze zijn niet alleen teleurgesteld, maar vooral boos op zichzelf. Nou, niemand had kunnen voorzien dat het zo warm zou worden in deze tijd. Het is daardoor een onverwacht besluit van de campinghouders geweest om de deuren te sluiten. We zijn al zover dat we een alternatief hebben, zij nog even niet. Zij blijven nog een extra nachtje hier. Precies zo reageerden wij dus ook. En het loont, het is té gek hier. Maar ook hier is het bijna gedaan. El Questro sluit a.s. vrijdag. Een ding krijg ik niet uit mijn hoofd. “Down by the riverside, down by the riverside, la, la, la, la, la, la, ………. Het is/was een prachtig stekje.