Cooinda
Met het oog op een wat lager tempo, besluiten we om het volgend gepland adres over te slaan. Pikken we hier een dag langer mee en op de locatie daarna ook een extra dag. In eerste instantie is het rust die we in willen bouwen. Maar ook de omstandigheden zijn er naar. In Gumlon waar we heen wilden is de kust ook nog niet helemaal veilig waar het brand betreft. Dus we zouden er niet eens heen mogen. Hier hebben we dan mooi 2 dagen om niets te doen. Na ja, wat bloggen natuurlijk en een eerste wasje. Ik houd het dus kort deze keer (hoop ik) Wat zie ik hier, doe ik hier?
- Voor het toilet heb je hier een code nodig. Door ons de p- en p code gedoopt.
- Bijna iedereen is op doortocht. Als wij ’s morgens opstaan is bijna iedereen vertrokken. Vanaf 10 uur ’s avonds ligt ook iedereen in bed.
- De genoemde voorraad aan producten (volgens internet) is niet te krijgen. “De eerste winkel is hier 45 minuten rijden vandaan.” Juist in Jabiru waar wij vandaan komen. Lekker uit eten dan. Pijnlijke vergissing van Aad bij het danken van de kok.
- Bij elke aankomst het “vooruit, nee stukje terug, achteruit, nee nog een keer zo” van de vrouwen en de mannen maar roepen vanachter het stuur, “Hè, wat, en nu, staat hij zo goed?”
- De eerste vraag die iedereen stelt: “Is er hier internet?” Triest toch? Een man met een klein jochie vertrekt direct als hij nee op zijn rekest kreeg.
- De eerste en ik denk ook laatste keer dat we erg vroeg opstaan voor een fantastisch mooie tocht over de Yellow Creek en de South Alligator River. Wat een fantastische- drie uur durende tocht was dat. Stel je voor een natuurgebied van meren en rivieren afgezet met brede hoge waterleliebegroeiing. Bij aankomst hangt er een dikke mist boven het water, daar doorheen breekt langzaam de zon door. Honderden vogels die totaal niet reageren op de boot. Ze zijn er kennelijk aan gewend. Voor het eerst heb ik ijsvogeltjes kunnen fotograferen. Ik zie maar liefst vier soorten. Ik leer tal van vogels die mij totaal onbekend waren kennen en zie exemplaren van soorten die ik wel ken maar nog nooit gezien heb. Het is een en al “woe, wow, oh no, my God what is happening this morning? Dit laatste van onze meer dan enthousiaste gids Luke. Als hij bestaat is de sfeer op het water die van het paradijs op aarde. ’s Avonds rijden we nog even terug naar de kreek om de zonsondergang te zien. Niet spectaculair en moeilijk vast te leggen. Maar het landschap ligt er, helemaal in tegenstelling tot vanmorgen, nu in prachtige kleuren bij.
Wat een prachtige foto’s.
En dan die mooie vogel.
Leuk hoor om zo via de blog een beetje mee te genieten.
Groetjes Huub en Narda