Ubirr
De blog van gisteren krijgt vandaag een staartje. Nee zeg maar een staart. Dat komt later. Laat me de dag van vandaag maar gewoon bij het begin beginnen. Het gekrijs van de papagaaien neemt al vroeg weer de overhand. Het is trouwens leuk om te zien hoe zij zich rondom een sproeier verzamelen. De kop daarvan is natuurlijk de “place to be”. Een voor een komen ze, niet zonder enig gekibbel en strijd, aan de beurt om te drinken en zich te wassen. We nemen lekker de tijd en rijden eerst naar Town Centre Plaza om nog wat inkopen te doen. Een groep Aboriginals houdt zich daar buiten op. Het liefst zou ik ze eens goed willen bekijken en een praatje met ze maken. Wat een interessante- en veelsprekende gezichten. Het schijnt mij zo toe als gaat het om een groep mensen die een doorleefd verleden hebben. In feite is dit natuurlijk ook zo, maar dat het zo zichtbaar is in het uiterlijk van de mensen nu. Heel merkwaardig of dit is hoe ze zijn?
In de supermarkt valt mij een duidelijke boodschap op: “Tijdens schooluren geen verkoop aan kinderen in de schoolleeftijd.” Goede maatregel om spijbelen te voorkomen? Aad vraagt waar we liquor kunnen krijgen. Het antwoord vind ik eigenlijk niet kunnen. Drank is alleen te verkrijgen bij de Golfclub! Hoezo, daar wel, ondanks dat je in een gebied bent waar alcohol voor de oorspronkelijke bevolking verboden is en in het openbaar niet genuttigd mag worden. Dit is toch wel elitair in het kwadraat of niet dan?
Aad checkt de informatie over de wegen en omgeving waar we gisteren uiteindelijk maar weggegaan zijn. De Ubirr Rockart Site willen we erg graag bezoeken. Schijnt prachtig te zijn. Niet alleen de rotstekeningen, maar ook de hele omgeving. Jammer om over te slaan, dus we gaan voor de tweede keer richting Ubirr en nemen in plaats van 2 maar 1 overnachting op de Merl Campground. Niets teveel gezegd, gehoord of gelezen, het is prachtig. De Aboriginal rotstekeningen overtreffen onze verwachting. De omgeving is geweldig mooi. Vanuit het uitkijkpunt hogerop gelegen, hebben we een schitterend uitzicht.
In de verte zien we weer zo’n verdomde rookwolk ontstaan. We besluiten, we zijn uiteindelijk met 8 mensen bij elkaar, om naar beneden te gaan. Veiligheid voor alles!
Er kan in korte tijd veel gebeuren. Ik ga niet teveel in details treden, maar het komt er op neer dat we op een gegeven moment vanuit drie kanten omgeven zijn door brandhaarden. De invloed van die verdomde wind. De rangers weten waar we zijn en zeggen dat we onder de aangegeven rotsen moeten blijven wachten. Maar die situatie lijkt onhoudbaar. Het komt erop neer dat we uiteindelijk met zijn achten net op tijd, door enorme hitte, de parkeerplaats kunnen bereiken. De auto van een familie uit Melbourne staat in lichterlaaie. Die van ons staat daarnaast. We kunnen weg. We wilden avontuur, maar dit, néé nóóít meer.
Bij het eerste en enige terrasje stoppen we om bij te komen. Versterkend bakje troost met wat lekkers. We moeten proberen dit snel te vergeten en onze verdere vakantie er niet door laten vergallen. Een beetje verder nemen we nog een kijkje bij Cahill Crossing East alligator river. Dit is een doorwaadbare oversteek in de rivier voor alleen hoge auto’s. De rivier doen zijn naam eer aan. Er zwemmen –tig krokodillen rond.
Wij melden ons voor de dérde keer bij de Jabiru lodge. Natuurlijk kiezen we weer voor hetzelfde stekje. Om welke eigenschap van de mens gaat het hier eigenlijk. Ik kan nu niets bedenken. Pas later op de avond zeg ik hoe gek ik het eigenlijk vind dat we de familie uit Melbourne helemaal niet meer aangesproken hebben op wat voor manier dan ook. Tegelijkertijd vraagt Aad zich af of hij nog had moeten helpen met blussen. Wij hebben twee tankjes aan boord. Aangezien de rangers daarmee al bezig waren zou dit denk ik weinig soelaas geboden hebben. Maar toch……
Ha Annie en Aad,
Mooie reis hebben jullie!!!
En alles is goed te volgen met de prima verslagen en prachtige foto’s.
Ik geniet er op deze wijze ook van en kijk alweer uit naar jullie volgende belevenissen!!
Voor jullie nog veeeeeeeeeel plezier en een heeeeeeele fijne tijd.
Groeten, Frans
Hee Frans, leuk dat je ons volgt. Goede morgen trouwens en bedankt voor je complimenten. Fijn dat je mee wil kijken. Blijf lezen, ik kan het schrijven niet laten.
Heel veel groeten uit een ver Australië, ook aan Gerard
Annie en Aad
Hoi 2tjes
Dagje achter met schrijven naar jullie.Behalve de mooie foto’s was het wel heel heftig wat jullie en de groep overkwam. Op je vraag wat de eigenschap van de mens op zo’n moment is, als je zo snel moet reageren op iets heel onverwachts dan denk ik dat je alleen wil overleven. Klinkt misschien heel dramatisch maar uit ervaring weet ik hoe snel het gaat. Vooral als de natuur vreemd is voor ons.In januari midden in de zomer heb je in Queensland heftige stormen en orkanen en in een tijd van 10 minuten liep onze groene vuilnisbak helemaal vol water en kortbij waar we woonden in Nerang en stond in Brisbane 11 meter water hoog en dan heb ik het nog niet over de bomen electriciteit enz enz .
Het is denk ik normaal dat je als je weer wat bijgekomen bent, dan begin je je af te vragen hoe en wat. Ik geniet van je verhalen en kijk alweer uit naar de volgende en dat is vandaag 5 oktober. groetjes coby
Ha Coby, je houdt het allemaal goed bij zie ik, leuk. Wij zijn ondertussen wel bekomen hoor en hebben weer wat andere- hartstikke fijne en leuke herinneringen opgedaan. Afijn, je leest maar lekker door.Tot een volgend keer. Ik ga je nu whatsappen dan kun je als je wilt meteen doorlezen.:-)
Groetjes Annie