Op weg met de Troopy

Ik heb weinig, heel weinig geslapen vannacht. Om half vijf was ik nog wakker. Teveel gedaan denk ik. Ik was dan ook stomverbaasd toen om 7 uur de wekker afging en Aad al in vol ornaat was. Even oriënteren weer. Om half acht wordt de wagen waarmee we gaan toeren gebracht. Er volgt een, meer dan een uur durende uitleg. Ja, ja, nou weten we het wel. Beetje gekheid, maar de toerwagen is prima uitgerust en het verhaal daarbij hier en daar ook nodig. Eigenlijk kunnen we het zo gek niet bedenken of het is wel “aan boord”.  Als we afscheid hebben genomen van de juf van WA Expert, het bedrijf waarvan we de auto huren, gaan we terug naar het appartement om te ontbijten. Aad vertelt nog tussen neus en lippen door dat ik een blog schrijf en de verhuurster zoekt deze meteen op, op het internet. Ik ben wel een beetje verbaasd dat de tekst meteen vertaald in het Engels op de site komt. Mooi eigenlijk. De juf is enthousiast. 

Esther is de deur al uit voor haar 10 kilometer wandeling op zaterdag. Chad is al weer aan het werk. Arme ZZP-er. Aan de hand van de lijst met de uitrusting van de Troopy, maken we een boodschappenlijstje. Nou lijstje, de laatste lettergreep laat maar vallen. Een hele waslijst is het. We hebben ook bewust de hier simpel te krijgen producten thuis gelaten. Dat scheelt een hele boel in de reisbagage. Om 10.15 uur zijn we klaar voor vertrek. 

Nog even het stadje Darwin in naar de General Store voor een paar handige kampeerattributen. Alle andere boodschappen kunnen we in een keer bij Woolworth halen. 2 grote karren vol. “Dat is dan 315 dollar en nog wat.” Tja als je voor ca. een week moet inslaan kan dat aardig oplopen. Als we de kassabon krijgen zegt Aad: “Kijk we hadden net zo goed geen toiletpapier kunnen kopen.” Pas tegen enen zijn de boodschappen gedaan. Blij dat Mardy (’s café) bij de uitgang, ons nog van een lekkere koffie kan voorzien. Zijn we aan toe. Ik vind het best wel opvallend dat overal het portret van Queen Elizabeth nog aanwezig is. Niet alleen op de munten, maar ook aan de muur. 

Weer bijna een uur later zijn we dan echt op weg. Vandaag een korte rit naar Corroboree Tavern. Via de highway I en de Arnhem highway rijden we naar de Fogg dam. Na een stuk rijden door vrij droge omgeving zijn we het gebied van de wetlands binnen gereden. In het drogere deel veel verschroeide aarde en zwartgeblakerde onderkanten van bomen. Ja hier zijn al wat brandjes geblust. Iets verder van de weg af menen we boomkwekerijen te zien. De bomen, al wat grotere, in min of meer ronde vorm,  staan zo mooi in rijen dat het niet anders kan dan dat ze voor een bepaald doel zijn aangeplant. Maar eens proberen te achterhalen wat het zijn. Het “Fogg dam Conservation Reserve” is een prachtig gebied. We zien wel dat op een bord naast de weg in woord en beeld staat aangegeven dat er grote hoeveelheden zoutwaterkrokodillen aanwezig zijn en er niet gewandeld mag worden. Hè? Oeps, later blijkt dat de dijk waar we op lopen in feite de dam is. Wij waren in de veronderstelling dat we over de dijk (die overigens hoog genoeg is) op weg waren naar de dam. Nou geen krokodil te zien hoor. Wel enorme hoeveelheden prachtige vogels in de karakteristieke wetlands met waterlelies: verschillende kleine en grote soorten reigers, Australian darter, radja shelduck, magpie goose, Australische ibis, blacknecked Storch, Willie wagtail ……… etc. het kan niet op. Er moeten er nog veel geïdentificeerd worden. In de verte zien we een eerste kleine kangoeroe springen.

Aan de andere kant van de dijk/dam ligt een zeer droog uitgestrekt gebied. Dit loopt in de regentijd helemaal onder water. Aan die kant van de weg wordt gewaarschuwd voor de aanwezigheid van miljoenen ratten en slangen. Nou die laatste hebben dan in elk geval genoeg te eten. 😉 Natuurlijk ook extra gevaarlijk in en na het regenseizoen.

We vervolgen onze weg naar de Corroboree Tavern. Overal langs de route staan palen met daarop aangegeven de maximale diepte van het water en de plaatsen waar een floodway (waterstroom, rivier) loopt in het natte seizoen. Ongelooflijk dat zo’n groot gebied elk jaar opnieuw overstroomt. 

Bij de tavern aangekomen melden we ons eerst aan. De “balie” waar dit moet gebeuren is de bar van een exact dezelfde gelegenheid als de Buff Club van gisteren. Een en al activiteit rondom gok- en drinkaangelegenheden. Iedereen uit de wijde omgeving lijkt hier verzameld. Huizen, boerderijen hebben we nauwelijks gezien. Tja, het volk moet toch ergens vandaan komen. Het is er in ieder geval hartstikke gezellig binnen. En de gewoonste zaak van de wereld dat wij binnen komen vallen. Bij ons ligt dat denk ik toch wat anders. Ik geniet van de naar mijn idee karakteristieke Australische koppen van zwaar bebaarde mannen. Wat een fraai gezicht. Is dit nu de typische outback-look? Ik zoek naar een vergelijk maar kan het niet vinden. 

Voor 16 euro zijn we hier twee dagen onder de pannen. Omdat alles nog een plekje moet krijgen verloopt het installeren van alle spulletjes en de rest van de avond, naar mijn idee, erg chaotisch. Ik weet dat ik mezelf daardoor niet gek moet laten maken. De rust komt echt wel. Er wordt me op tijd een halt toegeroepen. Een glaasje wijn smaakt heerlijk.

Laat op de avond zien/horen we wat beweging. Even een lamp pakken, alles is stikdonker hier. Alle electra is uitgeschakeld, iedereen al onder zeil. Een hele troep kangoeroes zit rondom ons stekkie wat te peuzelen. Ik heb het natuurlijk al wat vaker gezien, maar wat dragen die beesten een vracht mee in hun buidel. Pfffft.

Nou, eerst nog even met een lantaarn naar het toilet. Samen natuurlijk, kunnen we wat bijlichten. Dan voor de eerste nacht het dak op. Eens kijken of de tent net zo lekker ligt als die van vorig jaar.